Belka
Czwartek, 28 Marca 2024   imieniny: Aniela, Sykstus, Joanna
Rejestracja Witaj: Gościu, Zaloguj się
 
Belka
 
 

Żywiecki Park Krajobrazowy

Data publikacji: 2022-04-08, Data modyfikacji: 2022-04-08
A A AWydrukDrukuj  
 
Żywiecki Park Krajobrazowy

Żywiecki Park Krajobrazowy, którego otulina obejmuje również cześć Żywca, utworzony został 1986 roku i jest o najstarszy park krajobrazowy na terenie polskich Karpat.

Z centrum Żywca prowadzą szlaki turystyczne, którymi możemy dotrzeć do Żywieckiego Paru Krajobrazowego i poznać piękno jego przyrody:

- szlak niebieski w kierunku Jastrzębicy i Romanki

- szlak żółty Mały, Średni i Duży Grojec

 

Kilka słów o Żywieckim Parku Krajobrazowym.

Położenie - pasma górskie na obszarze Parku tworzą trzy rozległe grupy górskie: tzw. „Worek Raczański” z kulminacją na Wielkiej Raczy (1236 m n.p.m.), grupa górska „grupa górska Lipowskiej i Romanki z najwyższym szczytem Romanką (1366 m n.p.m.), oraz cechujący się promienistym układem grzbietów rozróg Pilska (1557 m n.p.m.).

Szata roślinna - zróżnicowanie wysokościowe terenu Parku powoduje, iż leży on w zasięgu czterech pięter roślinnych. Do wysokości ok. 600 m n.p.m. sięga piętro pogórza, niemal całkowicie zajęte pod uprawy rolne i zabudowę gospodarczą. Piętro regla dolnego (600 - 1150 m n.p.m.) zajmowała niegdyś prawie całkowicie buczyna karpacka, z dużym udziałem jodły oraz domieszką świerka i jawora. Obecnie ww. gatunki stanowią zazwyczaj tylko domieszkę w drzewostanach świerkowych. Najbardziej naturalny charakter ma piętro górnoreglowe (1150 - 1400 m n.p.m.) porośnięte przez zachodniokarpacką świerczynę górnoreglową. Drzewa mają tu często wiek 200 - 300 lat. Jedyny szczyt na terenie Żywieckiego Parku Krajobrazowego z piętrem kosodrzewiny (subalpejskim) to Pilsko (1557 m n.p.m.).

Na terenie Parku zostało stwierdzonych ponad 1000 gatunków roślin naczyniowych. Znaczna część gatunków wysokogórskich koncentruje się w piętrze kosodrzewiny, ale bardzo interesujące skupienia flory występują w rejonie źródlisk, wycieków i wysięków oraz wzdłuż płynących strużek wody, młak i torfowisk, również w obrębie regla górnego. Pilsko to trzeci, po Tatrach i Babiej Górze, obszar wysokogórskiej flory w Karpatach.

Świat zwierząt fauna Parku reprezentowana jest przez około 40 gatunków ssaków, ponad 100 gatunków ptaków lęgowych, 5 gatunków gadów, 12 gatunków płazów, 23 gatunki ryb oraz 1 gatunek minoga. Rozległe kompleksy leśne tzw. „Worka Raczańskiego”, masywu Pilska, Romanki czy Rysianki i Lipowskiej są ostoją dużych ssaków drapieżnych, reprezentowanych przez niedźwiedzie, wilki, rysie oraz borsuki. Licznie występują tu ssaki kopytne: dziki, jelenie i sarny. Na obszarze Parku występuje wiele rzadkich i ginących ptaków, między innymi kuraki leśne (głuszec i jarząbek), drapieżniki dzienne (jastrząb, kobuz, krogulec, myszołów, pustułka) i sowy (puszczyk, pójdźka, płomykówka i puchacz).

Gady reprezentowane są przez jaszczurkę zwinkę i żyworódkę, padalca oraz 2 gatunki węży: zaskrońca i jadowitą żmiję zygzakowatą. Obok gadów najlepiej poznaną grupę kręgowców stanowią płazy: traszka - górska, grzebieniasta, zwyczajna oraz (będąca endemitem karpackim) karpacka, ropucha szara i zielona, żaba zielona i brunatna, rzekotka drzewna, kumak górski i salamandra plamista.

Formy ochrony przyrodyrozmieszczone na obszarze Parku rezerwaty przyrody obejmują fragmenty najlepiej zachowanych lasów regla dolnego i górnego, będących świadectwem różnorodności i bogactwa zbiorowisk leśnych. Najcenniejsze obszary leśne objęte są ochroną w postaci 10 rezerwatów przyrody: „Lipowska”, „Oszast”, „Pilsko”, „Pod Rysianka”, „Śrubita”, „Gawroniec”, „Romanka”, „Muńcoł”, „Butorza” i „Dziobaki”. Spośród licznych pomników przyrody warto wymienić m.in. Jaskinię Wickową, Jaskinię przed Rozdrożem, wodospad w Sopotni Wielkiej, stanowisko storczyków w Złatnej Hucie oraz pojedyncze drzewa lub grupy drzew. Ponadto utworzono użytki ekologiczne: „Hala Cebulowa”, „Hala Miziowa”, „Hala Kamieniańska”, „Stawek w Złatnej” i „Stowek na Kosarach pod Hyśkowcem”. Obszar Parku objęto również ochroną w ramach europejskiej sieci Natura 2000 (PLH240006 i PLB240002).

, Źródło artykułu: Urząd Miejski w Żywcu
 
Komentarze
Brak komentarzy, Twój może być pierwszy!
Autor:
Kod z obrazka:
Puste pole z komentarzem
Puste pole z podpisem
Wyszukaj
 
Kreska
Dodaj artykuł
Najnowsze komentarze
 
    Kreska
     




    Brak sond
     
    Newsletter
    Bądź na bieżąco z nadchodzącymi imprezami. Zapisz się na bezpłatny newsletter.
     
     

    Powiat żywiecki – powiat w województwie śląskim z siedzibą w Żywcu. W skład powiatu wchodzą gminy: Żywiec, Czernichów, Gilowice, Jeleśnia, Koszarawa, Lipowa, Łękawica, Łodygowice, Milówka, Radziechowy-Wieprz, Rajcza, Ślemień, Świnna, Ujsoły i Węgierska Górka, zajmując powierzchnię 1 039,96 km².

    Powiat żywiecki położony jest w Kotlinie Żywieckiej nad rzeką Sołą. Największą atrakcję turystyczną stanowi bezsprzecznie krajobraz regionu oraz liczne wyciągi narciarske. Turystów przyciąga także Żywiecki Park Etnograficzny w Ślemieniu oraz ogrom zabytków: Ratusz w Żywcu, zamki, pałace i dwory (Stary Zamek w Żywcu, Nowy Zamek, Dwór Kępińskich, Dwór Potockich w Kamesznicy, Zamek łodygowicki z 1631 r) oraz kościoły (Konkatedra Narodzenia NMP w Żywcu, kościół cmentarny Przemienienia Pańskiego z 1701 r., Kościół św. Marcina – wybudowany przed 1590 r. w gminie Gmina Radziechowy-Wieprz,   Kościół św. Katarzyny z 1542 r w Cięcinie,  Kościół św. Andrzeja Apostoła – z  I poł. XIV w. w Gilowicach. Ponadto ciekawostę stanowią: drewniane Schronisko PTTK na Przełęczy Przegibek z 1923 r. położone na wysokości 1000 m n.p.m., schrony bojowe w Wegierskiej Górce,  Stara Chałupa z 1739 r. w Milówce czy Suszarnia szyszek w Kamesznicy.


    Przez powiat żywiecki przebiega droga ekspresowa S 69 oraz droga krajowa nr 69.



     

    Zgłoś uwagi - uzupełnij wszystkie pola